Later dan normaal, maar dan uiteindelijk toch.
een dag als vandaag, hoe moet je dat dan omschrijven.
de verzamelplek Gieten was vandaag voor mij, toen ik aankwam hadden zich al wat mensen en voertuigen verzameld. als altijd was ik weer eens te laat.
de rit van Nick en Chris, een ouderwetse CS-Riders rit, 1 gezin en 1 doel.
Chris had mij al gemeld dat de rit om Nick moest gaan en om verschillende zaken had Chris de keusze gemaakt om niet aanwezig te zijn, een besluit waarvoor wij enkel respect dienen te hebben.
de rit aangevraagd door 1 van ons te weten Sjerp Weima, Sjerp had uiteraard de keus om zelf het verhaal te doen……
Het verhaal, verdrietig maar met hoop. pittig maar getuigende van karakter maar moeilijk. En dus kreeg ik het handgeschreven briefje van Sjerp. En ja we zijn de CS-Riders. In leer gestoken mannen en vrouwen, stoer en men kijkt tegen ons op. Ik moet eerlijk bekennen dat ik moeite had, een brok in mn keel en tranen in mijn ogen enkel om het verhaal van vandaag te delen aan de riders. Te dicht bij het gezin? , te betrokken?…… misschien wel, is het niet een prachtige eigenschap.
Met een prachtige stoet trokken we richting Gasselte, Dennie, Bianca en de kids Giovanna, Amy en Nick stonden ons op te wachten. Een binnenrollen van machine’s die indruk heeft gemaakt op de buurt, de straat en het gezin….. met geen pen te beschrijven zei Dennie.
Het verhaal was bekend, een jaar geleden werd Nick (toen 2 jaar) gegrepen door 4 rottweilers, een gevecht op leven en dood…. letterlijk.
Giovanna (11 jaar) had de moed en de kracht om tegenover al onze mensen, de stoere bikers te gaan staan en haar aandeel te vertellen.
“ik hield mijn broertje vast terwijl de honden aan hem trokken, ik moest hem wel los laten”………..
Mijn hart brak, alweer. Ik typ het in dit bericht….. en alweer.
Het vertellen van dit stukje zorgde ook bij Giovanna voor een herinnering die zij liever niet heeft, aan de hand van Dennie mocht ik haar hoofdje vast pakken en hebben we beiden onze tranen gelaten.
En dit was het punt waarop ik wist dat we goed deden en alles op alles zouden zetten om een fantastische dag te hebben, en ik heb Giovanna beloofd dat ik er niet weer over zou beginnen een belofte waar ik in de goede zin op terug moest komen bij haar.
Voor Nick was het al lang goed, de vele voertuigen maar vooral alle toeters, hoorns en gekke geluidjes die wij op motoren en trikes hebben was al klaar. Hij had vanaf het moment van binnenrijden al de dag van zijn leven.
Na een interview aan RTV Drenthe welke ik mocht doen omdat ik de knapste ben werd het tijd.
Tijd om trikes uit te zoeken,
Bianca en Nick was zo geregeld, Die grote rode met mama en dus was Michel Friebel deze keer gastheer ipv road captain.
Giovanna vond die groene zoooooo mooi dus die wilde daar graag mee. Willem Kooiman was vandaag haar piloot.
en de kleine Amy wilde graag op die stoere rode met die vlaggetjes en dus had Wolfman Foeke zijn speciale gast van de dag.
Voor Dennie Honebecke was eigenlijk maar 1 optie. Dennie houdt van auto’s, motoren, snelheid en cross….. dan kom je uit bij Snorre ofwel Bert Mink.
A match made in Heaven leek het wel, een klik tussen riders en het gezin en ja….. daar brak mn hart…… alweer.
Een prachtige rit door het Groninger landschap volgde onder leiding van Erik Halmingh en zijn gele brigade.
Een mooie stoet motoren, trike’s een limo en bijna logisch de NYPD politie jeep van Ton.
2 keer ben ik langs de stoet gereden, kijken hoe het met onze gasten was.
Thumbs up en een grote glimlach was het standaard antwoord van zowel de Riders als van het gezin. De CS-Riders op haar best.
De rit bracht ons in Delfzijl bij de snackbar van Ben Schuiling en Fransien Kuiper die hun 5 jarig jubileum hadden.
Ben en Fransien, hoewel druk met hun eigen program verwelkomde het gezin met een warm hart en consumptiebonnen. Het broodje Ben in 5 minuten een begrip geworden.
Tijd was er om te praten en te ontspannen, te eten en te drinken.
Een aantal mannen van de gele brigade evenals onze Trikers ging door bij de snackbar.
Rondjes rijden met mensen die een donatie hadden gedaan tbv de stichting van Dennie Jager. Een jongeman die via de stichting Walk on geld inzameld en spaart voor een zogenoemd EXO skelet wat hem en lotgenoten in een latere periode weer in staat kan stellen om te lopen. Meer info kan je vinden via www.stichting-walk-on.org/
Voor de CS-Riders tijd om de rit af te sluiten.
Vanuit de stichting is er hard nagedacht, dit gezin had echt een pittig jaar gehad. In mijn hoofd omschrijf ik het minder subtiel maar ik denk dat men mij begrijpt.
Het voornaamste probleem is dat dit gezin op dit moment verbonden wordt door 1 traumatische herinnering. Dat lossen we niet op met een rit, het is een fantastische dag maar het kost tijd om iets als dit te boven te komen.
nieuwe herinneringen, goede herinneringen en wel zo veel dat het de ergste herinnering naar de achtergrond zal werken.
Dierenvrienden, rust, tijd met het gezin en soms misschien ook voor jezelf.
Een jaar abonnement op Wildlands zoo in Emmen is dan logisch gedacht. Dit kan omdat we een gezonde stichting zijn met ambassadeurs, support en sponsoren en dat is gebleken.
Een jaar abonnement was zo geregeld en de hele familie kan een jaar lang heerlijk andere, betere en positieve herinneringen maken en soms gewoon als het nodig is de rust opzoeken en een uurtje bij de olifanten zitten.
En dan is het tijd om naar huis te gaan.
Aangezien de CS-Riders andere verplichtingen hadden was er ander vervoer geregeld.
Ton Reitsma en zijn collega van de Amerikaanse politie voertuigen club stonden paraat om de begeleiding te regelen voor de Limo die beschikbaar werd gesteld door Michiel van Doornik. Een extra verassing was dat Dennie Honebecke zelf de Limo mocht besturen.
Mijn dank gaat uit naar jullie, de CS-Riders.
Gloeiend van trots, glunderend, diep ontroerd en absoluut met de nodig nederigheid sluit ik af met,
“Proud to be a part of it”
Sebastiën van der Meer
(meest trotse) Voorzitter
CS-Riders
